សាស្រ្ដា (ŚĀSTRA) ៖ បណ្ណាល័យនៃជីវិតរបស់អ្នក។

ដោយ Rima Rani Rabbath

Om saha nāavavatu saha nau bhunaktu saha vīryam karavāvahai
tejasvi nāvadhītam astu mā vidvishavahai
Om shāntih shāntih shāntih
 
ទទួលយក និងការពារយើងទាំងអស់គ្នា សូមឱ្យចំណេះដឹង និងកម្លាំងរបស់យើងកើនឡើង។ សូម​យើង​កុំ​អន់​ចិត្ត​នឹង​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។
វិចារណកថា ពី កថា ឧបនិស្ស័យ (Katha Upanishad)

---

​ច្រើន​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ​ហើយមានពេលមួយខ្ញុំបានអង្គុយលាក់ខ្លួនក្រោមតុរបស់ជីតាខ្ញុំ។ តុត្រូវបានក្រាលដោយកម្រាល​ដ៏ធំមួយហើយគ្របជិតលើជ្រុងទាំងបួន និងធ្លាក់មកដល់ឥដ្ឋ។ វាគឺជាកន្លែងដែលគាត់បានចំណាយពេលយ៉ាងច្រើនទាំងថ្ងៃ និងយប់នៅក្នុងវ័យសិក្សារបស់គាត់ជាមួយសៀបភៅទាំងនោះ។ សៀវភៅនៅគ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់ទាំងខាងលើ ខាងក្រោម។ សៀវភៅត្រូវបានតម្រៀបជាជួរទាំងនៅលើធ្នើរសៀវភៅ និងនៅលើកម្រាល­ឥដ្ឋ។ សៀវភៅទាំងនេះបានបំភិតបំភ័យខ្ញុំ មិនមែនដោយសារតែវាក្រាស់ពេក ឬក៍ដោយសារតែពួកវាភាគច្រើនជាអត្ថបទច្បាប់ទេ (ជីតារបស់ខ្ញុំគឺជាចៅក្រម)ប៉ុន្តែនៅក្នុងទិដ្ឋភាពនៅពីក្រោយគឺការភ័យខ្លាចដែលខ្ញុំមិនអាចវាស់វែង​បានតាមគោលដៅ និងសេចក្តីប្រាថ្នាដែលមាននៅក្នុងអត្ថបទទាំងនោះ។
 
ពាក្យសំស្ក្រឹត សាស្រ្ដា (śāstra) មកពីពាក្យ​ សាស  (sās) ដែលមានន័យថា បង្រៀន, ណែនាំ, ប្រៀនប្រដៅ។ សាស្រ្ដា (Shāstra) ត្រូវ​បាន​គេឲ្យនិយមន័យ​ថា​ ជា​ការ​ណែនាំ​ ច្បាប់​ក្បូន សៀវភៅ​ ការងារ​របស់ អ្នកជំនាញ, ​គម្ពីរ​។ សាស្រ្ដា (śāstra) គឺជាការសិក្សាពីគម្ពីរ បុរាណ ដូចជាភាសាសំស្ក្រឹតជាដើម។
សៀវភៅសិក្សា​គម្ពីរ និងក្បួនច្បាប់នានា ពេលខ្លះមិនអាចចែកចាយមកដល់យើងទាំងអស់គ្នា។ ការណែនាំ នៅក្នុងនោះ សៀវភៅទាំងនោះ អាចមើលទៅឆ្ងាយពី ជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។ រឿងដែលយើងអានអំពីបុគ្គលបរិសុទ្ធ និងអ្នកប្រាជ្ញាដែលយើងបានឮពីគ្រូបង្រៀន ហាក់ដូចជាបង្ហាញថា ពួកគេមិនដែលមានគំនិតអាក្រក់ ឬគំនិតព្យាបាទ ដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ជីវិត ដ៏ទៃឡើយ។ ពេល​អាន​អត្ថបទ​ទាំង​នេះ យើង​អាច​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​នេះ​នៅ​ក្នុង​វាលវដ្ដសង្សា​របស់​ខ្ញុំ​ឬ? តើ​វា​អាច​ធ្វើ​ទៅ​រួច​ទេ​សម្រាប់​ខ្ញុំ​ដើម្បី​ក្លាយ​ជា​បុគ្គល​បរិសុទ្ធ? ការឆ្លើយតបភ្លាមៗ ពីក្នុងចិត្តរបស់យើងទំនងជា គ្មានផ្លូវទេ។ នោះមិនមែនសម្រាប់ខ្ញុំទេ! ប៉ុន្តែអ្វីដែល សាស្រ្ដា ចង្អុលបង្ហាញគឺសក្តានុពលរបស់យើង។ វា រំលឹកយើងថា ពីកំណើត យើងទាំងអស់គ្នាមានសមត្ថភាពក្នុងការ ចែករំលែក និងសេចក្ដីមេត្តា ដែលបំណងប្រាថ្នាស៊ីជម្រៅបំផុតរបស់យើងគឺចង់រស់នៅតាមរបៀបដែលលើកតម្កើន ជីវិតអ្នកដទៃ។ ពួកគេ​រំលឹក​យើង​ថា រឿងទាំងនេះ​គឺអាច​កើតឡើងបាន!
គ្រប់ស្ថានភាព គ្រប់កាលៈទេសៈ និងរាល់ទំនាក់ទំនងអាចបង្ហាញយើងនូវអ្វីមួយអំពីយោគៈ អំពីភាពអាស្រ័យគ្នាទៅវិញទៅមក និងអំពីអន្តរភាព។ ជាឧទាហរណ៍ ខ្យល់ដែលយើងដកដង្ហើមត្រូវបានបន្សុទ្ធ ដោយសារដើមឈើ ដែលមានន័យថាយើង និងដើមឈើ "មានប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាទៅវិញទៅមក" ។ ទោះបីជាស្ថិតក្នុងពេលបិទខ្ទប់ ការពាក់ម៉ាស គម្លាតសង្គម និងវិធីផ្សេងៗដែលយើងត្រូវបានណែនាំដើម្បីការពារគ្នាទៅវិញទៅមកក៏ដោយ ក៏យើងទាំងអស់គ្នានៅតែដកដង្ហើមស្រូបយកខ្យល់តែមួយដូចគ្នា។ នៅពេលដែលយើងចាប់ឥន្ទធនូនៅលើមេឃ ការសាយភាយនោះកើតឡើង ដោយសារតែមូលហេតុ និងលក្ខខណ្ឌមួយចំនួនដែលកើតឡើង ជាមួយគ្នា ពន្លឺព្រះអាទិត្យ និងភ្លៀង។ នេះជាច្បាប់នៃហេតុ និងផលក្នុងអំពើ ដែលជាការបង្រៀនអំពីហេតុ និង ផលដែលផ្តល់ជូនយើងតាមរយៈខ្សែកោងធ្នូចម្រុះពណ៌នៅលើមេឃ។ អ្វីៗគឺប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយរឿងទាំងនោះជាការពិត ប៉ុន្តែការពិតអាចមើលឃើញបានលុះត្រាតែយើងត្រៀមខ្លួនដើម្បីមើលវា។ សាស្រ្ដា អាច​នាំ​ឱ្យ​យើង​ត្រៀម​ខ្លួន​ជា​ស្រេច​ដើម្បី​មើល​ឃើញ​វា។
យោងតាមប្រពៃណីនៃយោគៈ យើងត្រូវបានអញ្ជើញមិនគ្រាន់តែឱ្យជឿនូវអ្វីដែលយើងឮនោះទេ ប៉ុន្តែដើម្បីស្វែងរកបទពិសោធន៍ផ្ទាល់របស់យើង។ មានវិធីបីយ៉ាងក្នុងការទទួលបានចំណេះដឹងយោងទៅតាម លោកគ្រូ ប៉ាតានជាលី (Master Patanjali )ដូចដែលបានបង្ហាញនៅក្នុង សៀវភៅយោគៈសូត្រា ១.៧ ។ ការយល់ឃើញ ព្រាត្យាក្សា (Pratyaksha) គឺដំបូងគេបង្អស់ - នៅពេលដែលចំណេះដឹងត្រឹមត្រូវត្រូវបានដកចេញពីអ្វីដែលជាទស្សន, ការមើលឃើញឬដឹងជាមុន,​ នៅមុនពេលដែល ភ្នែករបស់យើងមើលឃើញ ('aksh' មានន័យថាភ្នែក, ការមើលឃើញ, ជ្រៀតចូល ។ មធ្យោបាយដ៏ត្រឹមត្រូវទីពីរនៃការទទួលបានចំណេះដឹងគឺតាមរយៈការសន្និដ្ឋានឬការវែកញែក អនូមានា​(anumāna)។ ទី៣ គឺជាចំណេះដឹងដែលនាំមករកយើងពីប្រភពដែលអាចទុកចិត្តបាន អហ្គាមា (āgāma) ពីអ្នកជំនាញដែលមានការគោរព មិនថាជាអ្នកជំនាញខាងវោហា (ឧ. បុគ្គលដែលគួរឱ្យគោរព អ្នកជំនាញក្នុងវិស័យរបស់ពួកគេ ដែលមានចំណេះដឹងច្បាស់លាស់) ឬអត្ថបទដែលមានកម្មសិទ្ធិបញ្ញាជាលាយលក្ខណ៍អក្សរដូចជា សាស្រ្ដា (śāstra)។
សាស្រ្ដា (śāstra) គឺជាគោលការណ៍មួយក្នុងចំណោមគោលការណ៍ទាំងប្រាំនៃ Jivamukti Yoga ជីវាមុគទី យោគៈ ដែលជាសសរស្តម្ភដែលបង្កើតមកជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃវិធីសាស្ត្រដែលបង្កើតឡើងដោយ អ្នកគ្រូ ស៊ារ៉ុន​ ហ្គាននុន និង លោកគ្រូ ដេវីត លៃហ្វ (Sharon Gannon and David Life)។ អត្ថបទ ការបង្រៀន និងការណែនាំត្រូវបាន បង្រៀនពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ ដែលជាទង្វើនៃចិត្តសប្បុរសដោយ អ្នកដែលបានផ្ដល់បទពិសោធន៍ និងបង្រៀនពួកគេ។ ការបង្រៀនទាំងនេះត្រូវបានសរសេរនៅលើស្លឹករឹត លើរមូរ papyrus (បាពីឬស) បន្ទះក្រមួន បន្ទះស្មូនដែលខូច និងសូម្បីតែនៅលើជញ្ជាំងរូងភ្នំ ដោយសង្ឃឹមថា អ្វីដែលបានរៀន បទពិសោធន៍ ត្រូវបានលាតត្រដាង នឹងអាចរក្សាទុកបាន និងមានតម្លៃសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ។
ការ​បង្រៀន​អំពីដួងព្រលឹងច្រើន​តែ​​​ ពិបាក​យល់​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​បាន​ឮ​វា​ជា​លើក​ដំបូង លើក​ទី​ពីរ ឬ​លើក​ទី​បី​។ ពេល​ខ្លះ យើង​ត្រូវ​ផ្លាស់​ប្តូរ​របៀប​ដែល​យើង​ស្តាប់ ​ការ​បង្រៀន ដោយមើលពីជ្រុងមួយផ្សេងទៀត។ ការ​វឹកហាត់ក្បាច់ (ansana) ប្រៀប​ដូច​ជា​ការដែលកំពុង​មើលថែទាំ​ដី​ដែល​នឹង​ទទួល​បាន​គ្រាប់ពូជ​ សម្រាប់​ការ​បង្រៀន។ ពេល​យើង​ដើរ​ចូល​កន្លែងវឹកហាត់​ ពួកយើង​នាំ​មក​ជាមួយ​យើងច្រើន​ណាស់។ យើងប្រហែលជាមិនអាចទទួលបាននូវចំណេះដឹងដែលបានចែករំលែកក្នុងខណៈពេលនោះ ប៉ុន្តែយើងអាចច្រៀងសំឡេងសាមញ្ញដូចជា អូម (OM) ឬ ធម៌ដែលនឹងជួយយើង នៅក្នុងការតម្កល់នៃចិត្ត និងពង្រឹងសាមគ្គីភាពជាធ្លុងមួយ។ បន្ទាប់ពីការអនុវត្ត ក្បាច់  បទពិសោធន៍នៃការបង្រៀនរបស់យើងអាចឲ្យយើងរួចផុតពីការគ្របដណ្ដប់នៃគំនិត ដែលអនុញ្ញាតឱ្យយើងរកឃើញអ្វីមួយដែលយើងមិនធ្លាប់បានដឹង និងឃើញពីមុនមក។
សាស្រ្ដា (śāstras)​ ដែលត្រូវបានបង្កើតមកមិនមែនដើម្បីបំភិតបំភ័យយើងឬបញ្ឈប់យើងទេ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកវាត្រូវ​បាន​គេ​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​ដៃគូ​ដែល​មាន​គោល​បំណង​បង្កើត​ការចែករំលែក​​សម្រាប់​បទ​ពិសោធ​ផ្ទាល់​ដោយ​ស្មោះត្រង់។ នៅពេលដែលបានផ្ទៀងផ្ទាត់នៅក្នុងបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង យើងបានរកឃើញថា សាស្រ្ដា (śāstra)កំពុងឆ្លុះបញ្ចាំងពីអារម្មណ៍របស់យើងផ្ទាល់ក្នុងការដឹង។ រាប់​ពី​សាស្រ្ដា (śāstras)​ ​ទៅក្បាច់​ពី​ចិត្ត​ដល់​រូប​កាយ គឺ​យើង​ត្រូវ​បាន​អញ្ជើញ​ជា​បន្ត​បន្ទាប់​ដើម្បី​បណ្តុះ​សមត្ថភាព​ពី​កំណើត​របស់​យើង​ដើម្បី​ទទួល​បាន​ការ​ជូន​ដំណឹង​ដោយ​ជីវិត​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​របស់​យើង​។